It is doubtful if Richard Hellman ever envisioned making dog show history with a breed he didn't like. "I ridiculed them and fought against the Japanese Akita for years. I was living in Europe during the mid-80s and the quality at that time was very poor; there was nothing about them that appealed to me. To my mind, the only real Akita was the American Akita." But that was soon to change.

O Richard Hellman δεν φανταζόταν ότι θα έγραφε ιστορία με ένα Ιαπωνικό Ακίτα. "Τα γελειοποιούσα και υπήρξα πολέμιος των Ιαπωνικών ακίτα για χρόνια. Ζούσα στην Ευρώπη την δεκαετία του 80 και η ποιότητα τους ήταν πολύ χαμηλή, δεν υπήρχε τίποτε να με τραβήξει. Στο μυαλό μου, το μόνο πραγματικό ακίτα ήταν το αμερικάνικο." Αυτό όμως θα άλλαζε σύντομα. 

"Μερικά χρόνια αργότερα είδα μια διαφήμιση στο περιοδικό Akita World. H Sandy Foster από το Illinois εξέτρεφε Ιαπωνικά ακίτα προερχόμενα από τα λίγα σκυλιά που έμειναν στην Αμερική πριν το AKC πάψει να δέχεται Ιαπωνικά σκυλιά. Είδα φωτογραφίες εξαιρετικής ποιότητας σκύλων - είχαν αυτή την εξωτική Ιαπωνική έκφραση αλλά διέθεταν δυνατό σκελετό και εκπληκτική δομή." Παρόλο που η Foster είχε μεγάλη λίστα αναμονής, δημιουργήθηκε μια δυνατή φιλία με τον Richard μέσω τηλεφώνου και fax. Μετά από μήνες που αλληλογραφούσαν, η Foster εξέπληξε τον Richard προσφέροντας του οχι ένα αλλά τρία επιλεγμένα σκυλιά.