Σύμφωνα με σκεπτικό της με αριθμό 853/2011 απόφαση του Αρείου Πάγου που αφορά σε δάγκωμα από σκυλί Άκιτα προκύπτουν μεταξύ άλλων τα εξής:

Κατά το άρθρο 314 παρ.1 εδ. α` του ΠΚ, "όποιος από αμέλεια προκαλεί σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας άλλου τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών". Από το συνδυασμό της διατάξεως αυτής με εκείνη του άρθρου 28 του ΠΚ, κατά την οποία από αμέλεια πράττει όποιος, από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα, που προκάλεσε η πράξη του, είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν, προκύπτει ότι,

για τη θεμελίωση του αδικήματος της σωματικής βλάβης από αμέλεια, απαιτείται να διαπιστωθεί αφενός ότι ο δράστης δεν κατέβαλε την απαιτούμενη, κατά αντικειμενική κρίση, προσοχή, την οποία οφείλει να καταβάλει κάθε μετρίως συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος, κάτω από τις ίδιες πραγματικές περιστάσεις, με βάση τους νομικούς κανόνες, τις συνήθειες που επικρατούν στις συναλλαγές και την κοινή, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων πείρα και λογική και αφετέρου ότι είχε τη δυνατότητα να προβλέψει και αποφύγει το αξιόποινο αποτέλεσμα της σωματικής βλάβης, το οποίο πρέπει να τελεί σε αντικειμενικό αιτιώδη σύνδεσμο με την πράξη ή την παράλειψη.

 

 

Η παράλειψη, ως έννοια, ενυπάρχει σε κάθε είδος αμέλειας, αφού το ένα σκέλος της ευθύνης συνίσταται στην μη καταβολή της προσοχής, δηλαδή σε παράλειψη. Οταν, όμως, η αμέλεια δεν συνίσταται σε ορισμένη παράλειψη, αλλά σε σύνολο συμπεριφοράς που προηγήθηκε του αποτελέσματος, τότε για τη θεμελίωση της σωματικής βλάβης, ως εγκλήματος που τελείται με παράλειψη, απαιτείται η συνδρομή και των όρων του άρθρου 15 του ΠΚ. Από την τελευταία αυτή διάταξη συνάγεται ότι αναγκαία προϋπόθεση της εφαρμογής της είναι η ύπαρξη ιδιαίτερης (δηλαδή ειδικής και όχι γενικής) υποχρεώσεως του υπαιτίου προς ενέργεια, που τείνει στην παρεμπόδιση του αποτελέσματος, για την επέλευση του οποίου ο νόμος απειλεί ορισμένη ποινή. Η υποχρέωση αυτή μπορεί να πηγάζει από ρητή διάταξη νόμου ή από σύμπλεγμα νομικών καθηκόντων, που συνδέονται με ορισμένη έννομη σχέση του υπόχρεου, ή από σύμβαση ή από ορισμένη προηγούμενη συμπεριφορά του υπαιτίου, από την οποία δημιουργήθηκε ο κίνδυνος επελεύσεως του εγκληματικού αποτελέσματος….

… Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών κήρυξε ένοχη την αναιρεσείουσα σωματικής βλάβης από αμέλεια σε βάρος της Ε. Μ., πράξη που τέλεσε δια παραλείψεως, με το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, και την καταδίκασε σε ποινή φυλακίσεως ενός (1) έτους, ανασταλείσα. Στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Εφετείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, ανελέγκτως, κατά λέξη, τα εξής: "...αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η κατηγορουμένη Μ. Σ. διατηρούσε στην επί της οδού .., οικία της ένα σκύλο, της ιαπωνικής φυλής "ΑΚΙΤΑ". Την 15-6- 2003 η ίδια κατηγορουμένη είχε προσκαλέσει στην ανωτέρω οικία της, σε "πάρτι - πισίνα", περί τα δέκα άτομα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Μ. Μ., συνοδευόμενος από την πολιτικώς ενάγουσα Ε. Μ..

Σε κάποια στιγμή και ενώ οι καλεσμένοι της κατηγορουμένης βρίσκονταν στον κήπο της οικίας, η πολιτικώς ενάγουσα ζήτησε από αυτήν (κατηγορουμένη) ένα ποτήρι νερό επειδή διψούσε, και η κατηγορουμένη την παρακάλεσε να την συνοδεύσει στο εσωτερικό του σπιτιού, στην κουζίνα, προκειμένου να της προσφέρει το νερό. Πράγματι η κατηγορουμένη και η πολιτικώς ενάγουσα εισήλθαν στην οικία και κατευθύνθηκαν προς την κουζίνα διαμέσου του σαλονιού, ακολούθως δε η πολιτικώς ενάγουσα, κρατώντας το ποτήρι με το νερό που της προσέφερε η κατηγορουμένη, γύρισε για να επιστρέψει στον κήπο, και πάλι διαμέσου του σαλονιού. Κατά την κίνησή της αυτή η πολιτικώς ενάγουσα, προτού διασχίσει ολόκληρο το σαλόνι, δέχθηκε αιφνίδια και σφοδρή επίθεση από τον ειρημένο σκύλο της κατηγορουμένης, ο οποίος βρισκόταν ξαπλωμένος στο σαλόνι του σπιτιού, και στη θέα της πολιτικώς ενάγουσας, μη συνοδευόμενης ήδη από την κατηγορουμένη, που παρέμεινε στην κουζίνα, εκτινάχθηκε και δάγκωσε την πολιτικώς ενάγουσα στο πρόσωπο και το δεξί χέρι, ρίχνοντάς την στο δάπεδο και προκαλώντας της τις λεπτομερώς αναφερόμενες στο σκεπτικό (εννοεί "στο διατακτικό") σωματικές βλάβες.

Ο σκύλος της κατηγορουμένης ήταν μεγαλόσωμος, έχοντας ύψος περίπου 70 εκατοστών και βάρος 40 κιλών, οι σκύλοι δε τηςπροαναφερθείσης φυλής, όπως και αυτός της κατηγορουμένης, πολύ καλοί προστάτες των ιδιοκτητών και των οικογενειών τους, είναι δυνατοί και πολύ επιθετικοί προς τα άλλα ζώα, κάποτε όμως και προς τους άγνωστους (ξένους) ανθρώπους, και χρειάζονται συνεχή εκπαίδευση στην υπακοή. Η κατηγορουμένη είχε στην κατοχή της τον ανωτέρω σκύλο επί πολλά έτη, γνώριζε καλά τα ειρημένα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα και μπορούσε να προβλέψει μια ενδεχόμενη επίθεση του σκύλου της σε έναν ή και περισσότερους επισκέπτες που θα τον πλησίαζαν, πράγμα που συνέβη εν προκειμένω και που είχε ως αποτέλεσμα την κατά τα προεκτεθέντα πρόκληση σωματικών βλαβών στην πολιτικώς ενάγουσα. Παρά ταύτα η κατηγορουμένη δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα για την αποτροπή αυτού του ενδεχομένου (κινδύνου), όπως περιορισμό του σκύλου σε κλειστό χώρο, πρόσδεση κ.λπ., το ανωτέρω δε αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη της (σωματική βλάβη της πολιτικώς ενάγουσας) η κατηγορουμένη δεν το προέβλεψε από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις ως άνω περιστάσεις αλλά και μπορούσε να καταβάλει, έχοντας μάλιστα υποχρέωση λόγω του "επαγγέλματός" της, της ιδιότητάς της δηλ. ως ιδιοκτήτριας του σκύλου, να καταβάλει ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή για την αποτροπή κάθε κινδύνου από την παρουσία του σκύλου πλησίον των ξένων ανθρώπων. Ετσι η κατηγορουμένη τέλεσε την πράξη της σωματικής βλάβης από αμέλεια για την οποία κατηγορείται, και για την οποία επομένως πρέπει να κηρυχθεί ένοχη...ο ισχυρισμός της κατηγορουμένης ότι η πολιτικώς ενάγουσα έσκυψε να χαϊδέψει τον σκύλο που κοιμόταν και άθελά της έριξε επάνω του το νερό που κρατούσε με αποτέλεσμα να τρομάξει ο σκύλος και να της επιτεθεί δεν αποδείχθηκε από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, τούτο δε πέραν του ότι και μια τέτοια ενέργεια της πολιτικώς ενάγουσας (που δεν αποδείχθηκε) δεν θα απήλασσε την κατηγορουμένη από την κατά τα ανωτέρω ποινική της ευθύνη, έχοντας εντοιαύτη περιπτώσει την υποχρέωση να ενημερώνει τους επισκέπτες της ότι πρέπει να μην πλησιάζουν τον σκύλο, πράγμα το οποίο και δεν έκανε η κατηγορουμένη...".

---------------------------

Αξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι η φήμη της φυλής λειτούργησε ως επιχείρημα υπέρ της ενάγουσας. Αγνωστο βέβαια είναι το ποιά θα ήταν η έκβαση στην περίπτωση που η επίθεση είχε γίνει από κάποιο μικρόσωμο σκυλί που δεν θα είχε "κακή" φήμη.