MY THOUGHTS ON THE AKITA DOG
pp. 72-87, 1975, Shin Journal-sha, Tokyo, Japan

By Naoto Kajiwara

Ο ακριβής αριθμός των ακίτα που επέζησαν από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο δεν είναι γνωστός. Οι Ιάπωνες είχαν στρέψει την προσοχή τους περισσότερο στην ήττα που υπέστησαν παρά στον αριθμό των Ακίτα που επέζησαν.

 

Ο κ. Hyoemon Kyono , στο βιβλίο Akitainu Tokuhon ( The Akita Dog Book ), αναφέρει ότι τα παρακάτω σκυλιά επιβίωσαν μετά τον πόλεμο: Η γραμμή Ichinoseki αποτελείτω από τα Shintora-go , Dainiterunishiki-go , Hachiman-go ( πατέρας του Hobun-go ), Datenohana-go , Arawashi-go and Dainimatsumine-go . Οι εκπρόσωποι της γραμμής Dewa  ήταν οι Raiden-go , Dewawaka-go , Taishu-go , Datemitsu-go και Shinmutsu-go . Αλλα ακίτα που επιβίωσαν ήταν: Etsumaru-go , Akaishime-go , Futatsuigoma-go και Fujinohana-go . Ichimaru-go  του Shimokawaen και Genzohaku-go από την πόλη Akita. Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο του Akiho, ορισμένα από τα σκυλιά που έλαβαν μέρος στο 12 Akiho Show (23-Απρ-1948) είχαν επιβιώσει από τον πόλεμο. Ο επτάχρονος Bushi-go , με ιδιοκτήτη τον κ. Fujishima καθώς και άλλα σκυλιά όπως τα Tamazakura-go , Hakubotan-go , Furuhime-go , Tomoe-go και Kofu-go ( Mitsukaze-go ), Terukaze-go , θεωρούνταν εξαίρετα εκείνη την εποχή. Πέραν αυτών, έλαβαν μέρος και αρκετά σκυλιά που είχαν γεννηθεί κατά την διάρκεια του πολέμου αλλά δεν ανταποκρίνονταν πλήρως στις μορφολογικές προτιμήσεις της περιόδου. 

Η επαναφορά του ακίτα ήταν πολύ γρήγορη στην περιοχή της Odate η οποία θεωρείται και πατρίδα του Ακίτα. Το 11ο Akiho Show - η πρώτη μεταπολεμική έκθεση - έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 1947 σε εορταστική ατμόσφαιρα.

Εξ'αιτίας της έλλειψης φαγητού μεταπολεμικά, η διατήρηση κατοικιδίων ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Ευτυχώς, κάποιοι στρατιώτες του στρατού κατοχής των ΗΠΑ αγάπησαν ιδιαίτερα τα ακίτα και ενδέχεται να συνετέλεσαν στην διάσωση τους.

Το 12ο Akiho Show έγινε στις 29 Απριλίου, 1948 με περίπου εξήντα συμμετοχές. Κάποια από αυτά τα σκυλιά θεωρήθηκαν εξαιρετικής ποιότητας και ιδιαίτερα στα Shintora-go , Taiko-go και Bushi-go απονημήθηκε ο τίτλος  Yuryo Nihonken-sho (Βραβείο εξαίρετου Ιαπωνικού σκύλου).

Το πρώτο ενημερωτικό δελτίο του Akiho με όνομα "Akitainu" , εκδίδεται το 1949.

Το 13ο Akiho Show, έγινε στις 3 Μαΐου 1949 και είχε 82 συμμετοχές. Σκύλοι που ξεχώρισαν τότε ήταν οι Datemitsu-go , Ichinosekigoma-go , Shintora-go , Bushi-go και Odate-go. Οι τότε νικητές ήταν οι Long-go , Jiromaru-go, Tamazakura-go . Goromaru-go και Taihei-go. Εκείνη την περίοδο όλοι οι σκύλοι διαγωνίζονταν σε μια γενική κατηγορία (Sogo) από την οποία προέκυπταν οι νικητές. Ελάχιστοι επιλέγονταν και συνήθως χαρακτηρίζονταν "Καλός" (Jenyu) ή "Ικανοποιητικός" (Nintei).

Πολλά διάσημα ακίτα γεννήθηκαν αυτή την περίοδο.Ο Goromaru-go  που θεωρείται ως ο βασικός πρόγονος που αναγένησε τη φυλή. Goromaru-go και ο αδερφός του, Jiromaru-go γεννήθηκαν τον Ιανουάριο του 1948. Kongo-go , Torafusa-go , Long-go and Daininyogetsu-go ( η Dainijogetsu-go ) γεννήθηκαν επίσης το 1949.

Ακολούθησαν οι, Senzan-go , Senko-go , Tohoku-go , Araiwa-go , Tsukasa-go, Tetsu-go , Hobun-go και Datenoryu-go.

Την επόμενη χρονιά, το 1950, γεννήθηκαν οι Kincho-go , Shinko-go , Tanihibiki-go , Tamakumo-go και ο αδερφός του, Sachinishiki.

Οσο αυξάνεται η δημοφιλία και ο αριθμός των σκύλων, αρχίζει και δινεται έμφαση στα pedigree. Οπως προαναφέραμε, δύο γραμμές κυριάρχησαν : η  Ichinoseki και η Dewa . Πολλοί εκτροφείς τότε, επέλεγαν να έχουν σκύλους και των δύο γραμμών. Σύντομα όμως η γραμμή Dewa άρχισε να φθίνει, σήμερα λοιπόν η πλειοψηφία των ακίτα προέρχεται από τη γραμμή Ichinoseki.

Ποιος ο λόγος σταδιακής εγκατάλειψης της γραμμής Dewa και άνθισης της γραμμής Ichinoseki; Σκυλιά από την Ichinoseki, οπως οι Goromaru-go και Tamakumo-go , έδωσαν εξαίρετους εκπροσώπους της φυλής. Πολλά ακίτα του σήμερα είναι το αποτέλεσμα της χρήσης των γραμμών αυτών των σκύλων με την Ichinoseki. Η γραμμή Dewa δυστυχώς δεν πρόσφερε αντίστοιχα εξαιρετικούς απογόνους.

Εκείνη την εποχή θεωρούσαν πως ο αρσενικός σκύλος ήταν ο εκπρόσωπος της "γραμμής" στο pedigree. Η προτίμηση αυτή είχε πολλάκις δημιουργήσει ερωτήματα και διαφωνίες μεταξύ της τότε κοινότητας. Για παράδειγμα,ακόμα κι αν ένας αρσενικός ζευγάρωνε με θηλυκιά άλλης γραμμής και τα κουτάβια διέφεραν σε σωματότυπο και χρώμα από τον επιβήτορα η γραμμή έπαιρνε το όνομα του επιβήτορα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί η γραμμή Dewa θεωρητικά να εξαφανίστηκε, ουσιαστικά όμως συνεχίζει και υπάρχει σήμερα ώς συμπλήρωμα που αναμίχθηκε με την Ichinoseki και μπορούμε κατα περίπτωση να την εντοπίσουμε στον σωματότυπο κάποιων σκύλων.

Το όνομα της γραμμής Dewa προέκυψε από τον σκύλο Dewa-go του κ. Yozaburo Ito από την Odate , ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του εκτροφείου Akidate-en . Ο βασικός πρόγονος της γραμμής Dewa λεγόταν "Yari" , αλλά είχε καταχωρηθεί σαν Tachi-go . Ο γιος του, Akidate-go ήταν αυτός που έδωσε τον Dewa-go τον οποίο ακολούθησαν οι  Dewawaka-go , Taishu-go , Kongo-go και Kincho-go . Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τον Tachi-go , παρά μόνον ότι γεννήθηκε το 1941, είχε καλοσχηματησμένο σώμα και χρώμα sesame.

Για κάποια περίοδο, η γραμμή Dewa κυριαρχούσε, κάτι που πιθανά το χρωστάει στον Kongo-go. Στο ζενίθ της δημοτικότητας της Dewa είχε κάποιος αναφερει: "Αν δεν είναι από τον Kongo-go τότε δεν είναι Ακίτα". Ο ιδιοκτήτης του Kongo-go, Heihachi Hashimoto έφτασε μάλιστα στο σημείο να βάλει λεζάντα σε φωτογραφία του σκύλου την εξής φράση: "Kongo-go , o Εθνικός Θησαυρός". O Kongo χρησιμοποιήθηκε πολύ σαν επιβήτορας, μερικοί από τους απογόνους του όπως οι Kincho-go , Shoryu-go , Kinho-go , Yako-go και ο εγγονός του Sachiryu-go τιμήθηκαν με την υψηλότερη τιμητική διάκριση (Meiyosho). Παρόλα αυτά, η γραμμή Dewa δεν προόδευσε περαιτέρω, ενώ οι άλλες γραμμές βελτιωνόντουσαν, η Dewa είχε απογόνους με λάθος σωματότυπους και χρώματα που παρέπεμπαν στις εποχές που ο ακίτα είχε αναμιχθεί με άλλες φυλές. Κάτι τέτοιο δεν ήταν επιθυμητό και είχε ως αποτέλεσμα την φθίνουσα πορεία της γραμμής Dewa. Τελευταίος εξαίρετος εκπρόσωπος της γραμμής θεωρείται ο Sachiryu-go.

Ακόμα και τώρα είναι δύσκολο να διακρίνουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός ακίτα. Γενικά, οι σκύλοι της γραμμής Ichinoseki έχουν δώσει εξαίρετους απογόνους και τα αρσενικά της γραμμής διατηρούν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά.

Οι γραμμές των μεταπολεμικών ακίτα είναι περίπλοκες και ολοι οι σκύλοι της γραμμής Ichinoseki δεν ήταν φυσικά εξαίρετοι. Κάποιες θηλυκές από συγγενικές γραμμές συνεισέφεραν τα μέγιστα στην επιτυχία της Ichinoseki. Τούτο επιβεβαιώνεται αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τις κύριες γραμμές των ακίτα από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα. Οι συνεχείς αλλαγές που παρατηρούνται ενδέχεται να οφείλονται στην έλλειψη ομοιομορφίας σε κάποια γραμμή καθώς και στο χρώμα του τριχώματος που κατά καιρούς επηρέαζε τις εκτροφικές τάσεις και δημιουργούσε μια μορφή μόδας. Η εξέλιξη πάντως του μεταπολεμικού ακίτα βασίστηκε πρωτίστως στις εκθέσεις μορφολογίας.

Οι επιρροές του χρώματος δημιούργησαν αλλαγές που πιθανότατα οφέλησαν και βελτίωσαν τη φυλή. Κάποια τέτοια παραδείγματα μπορούμε να δούμε σε βραβευμένους Meiyosho σκύλους ξεκινώντας με τον Kincho-go και φτάνοντας στον Sachiryu-go , τον ενδέκατο νικητή, το χρώμα τους ήταν sesame ή red sesame με εξαίρεση τον Tamakumo , τέταρτο νικητή , που ήταν brindle. Οι γραμμές αίματος και η εμφάνιση των σκύλων κατά καιρούς δημιουργούσαν αντιπαραθέσεις στους στενούς κύκλους της φυλής αλλά όσον αφορά στο χρώμα, οι αλλαγές δεν ήταν έντονες μέχρι τουλάχιστον τον 12ο νικητή Meiyosho , Unjo-go . Ο Unjo-go αποτέλεσε το εναυσμα ώστε οι απόγονοι που δεν έμοιαζαν στους γονείς να αναλαμβάνουν κυρίαρχο ρόλο στην συνέχιση της γραμμής.

Από το 1955 και για μια σειρά 5 γεννεών απονεμήθηκαν Meiyosho σε απογόνους της γραμμής του Unjo-go , ειδικότερα: Unjo-go , Muchi-go , Hachiman-go , Azumazakura-go , Azumagumo-go και Bankomaru-go . Αυτή η κυριαρχία για παραπάνω από 10 χρόνια είχε ως αποτέλεσμα να προκύψουν πολλές αλλαγές στο χρώμα του μεταπολεμικού ακίτα. Αυτή ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που μια γραμμή κερδίζει τον τίτλο Meiyosho για πέντε γεννιές συνεχόμενα.

Μετάφραση: Χρήστος Ιωάννου
The article was translated with the kind permission of Loren Egland, thank you very much Loren.
Πηγη