Μπορεί και παραμπορεί!

Το agility χτίζει τη σχέση μας με το σκύλο γιατί τόσο τα σκυλιά εργασίας, όσο και τα πιο «ανεξάρτητα»  σκυλιά όπως της φυλής μας, μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν να δουλεύουν μαζί με τον σύντροφο – κυναγωγό τους σε περιβάλλον αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Την πρώτη φορά που αποφάσισα να δοκιμάσω με τα σκυλιά μου σε αυτό το  κυνάθλημα, ήταν όταν παρακολούθησα την επίδειξη της ομάδας Agility Addicts, με προπονήτρια την Έφη Παπαδοπούλου, στην διεθνή έκθεση μορφολογίας του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδας στο METROPOLITAN EXPO . Είπα μέσα μου: υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιήσει μια διαδρομή με επιτυχία και η Saya? Δυο φωνές μέσα μου έδωσαν αντικρουόμενες  απαντήσεις. Η μία έλεγε «όνειρα θερινής νυχτός, μην το σκέφτεσαι καν» και η άλλη, αυτή που επικράτησε, είπε «άμα δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ».

Η ανωτέρω προπονήτρια ερωτηθείσα από εμένα, κάθε άλλο παρά αποκαρδιωτική φάνηκε, με ενθάρρυνε δε, λέγοντάς μου ότι «αν δουλέψεις  συστηματικά και μεθοδικά, όχι μόνο θα δεις πρόοδο. Θα αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και θα το αγαπήσουν!».

Η ενασχόλησή μου με το κυνάθλημα δεν βρίσκεται σε αγωνιστικό επίπεδο, αν και τα σκυλιά μας συμμετέχουν σε κάποιους επίσημους υπό την αιγίδα της FCI αγώνες,  που διοργανώνονται στην Ελλάδα. Πλέον προπονούμαστε και αγωνιζόμαστε οικογενειακώς, δηλαδή εγώ με τα δυο μου παιδιά, το Γιώργο και την Κατερίνα Γιάννου. Όσον αφορά στις επιδόσεις των ακίτα: είναι φορές  που μετά από μια ολοκληρωμένη διαδρομή, νιώθω ότι μόλις ολοκλήρωσα το γύρο του θριάμβου, με μεγάλη επιτυχία. Είναι απερίγραπτα τα αισθήματα και η περηφάνια που νιώθω. Βγαίνουν έξω από το στίβο και τα παίρνω αγκαλιά, δείχνοντάς τους ότι έκαναν κάτι πολύ σπουδαίο! Η ανταπόκριση είναι ανάλογη και βλέπω το σώμα τους  που θέλει να μου δείξει  ότι το διασκέδασαν κι αυτά το ίδιο όσο κι εγώ. Φυσικά πέφτουν τόνοι  μεζέδων για κίνητρο και  επιβράβευση. Εκείνες τις φορές με ρωτάει η προπονήτρια, πιο πολύ για να με πειράξει: τι συνέβη; Έβαλες άλλο ζώο στο σώμα τους;

Άλλες φορές πάλι, ξεροκέφαλα όπως τα γνωρίζουμε σε μεγάλο βαθμό, εκτελούν μια διαδρομή σε χρόνο υπερπολλαπλάσιο βαθμό, ή και την παρατάνε στα μισά της, μαζεύουν λουλούδια, τρώνε χορταράκι, αλλάζουν πορεία γιατί επιλέγουν τη δική τους που κατά την άποψή τους είναι καλύτερη, σηκώνουν το κεφάλι και μου λένε με τα μάτια τους: βαριέμαι πολύ, πάμε να τεμπελιάσουμε στον καναπέ; Με τα ακίτα στο agility βάζουμε μικρούς στόχους, έχουμε επίγνωση ότι δεν πιάνουν τις επιδόσεις των border collie, διασκεδάζουμε, αθλούμαστε κι εμείς, εγώ και τα παιδιά, επικοινωνούμε με τα σκυλιά μας σε άλλη διάσταση. Τα παιδιά έχουν απίστευτη συνεργασία με τα σκυλιά και στην περίπτωσή μας με τα ακίτα. Δουλεύουν μαζί πολύ καλύτερα και πιο ευχάριστα. Υπάρχουν φορές βέβαια που σου υπενθυμίζουν ότι ανήκουν σε μια φυλή που δεν διεκδικεί πρωτιές στο θέμα υπακοή, ότι έχουν τη δική τους ανεξάρτητη σκέψη που τους υπαγορεύει πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα πραγματοποιήσουν τις οδηγίες, σταματάνε τη διαδρομή ξαφνικά, υπαναχωρούν και βγαίνουν έξω, λέγοντας με το σώμα τους «αυτό να το κάνεις εσύ κι εγώ θα κοιτάω από έξω να σου πω αν το κάνεις καλά!». Είναι η αμήχανη στιγμή που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις, να φωνάξεις ή να τα παρακαλέσεις στα γόνατα να ολοκληρώσουν τη διαδρομή τους.

Το Agility με τα ακίτα είναι μια  πολύ καλή σωματική και πνευματική άσκηση για αυτά. Τα σκυλιά μας, κοινωνικοποιούνται, μαθαίνουν να συμβιώνουν στον ίδιο χώρο με άλλα σκυλιά συναθλητές τους,  με τα οποία αναπτύσσουν συντροφικότητα και συμπεριφορά αγέλης, πλην εξαιρέσεων βέβαια δεδομένου ότι προϋποτίθεται ότι όλα όσα συμμετέχουν στο άθλημα είναι ισορροπημένα και εκπαιδευμένα. Είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να εκτονώνουμε την ενέργεια του σκύλου μας, ενδυναμώνοντας συγχρόνως το μεταξύ μας δέσιμο. Δεν είναι απλό καθόλου, έχει υψηλές απαιτήσεις από το χειριστή που καθοδηγεί και εκπαιδεύει μέσα από το παιχνίδι το σκύλο του, τρέχοντας μαζί με αυτόν, ώστε στο σωστό χρόνο και με το σωστό τρόπο να βρίσκεται στο σωστό κάθε φορά σημείο. Χρειάζεται ακρίβεια και  συγκέντρωση.

Είναι αυτονόητο ότι για να συμμετάσχουν στο agility, τα ακίτα θα πρέπει να γνωρίζουν τις βασικές εντολές, να έχουν διδαχθεί βασική υπακοή, να είναι πειθαρχημένα, να είναι καλά κοινωνικοποιημένα, αλλιώς η εμπλοκή είναι σχεδόν βέβαιη.

Σύμφωνα με την προπονήτριά μας, η Saya και η Asami έχουν πλέον υποδειγματική παρουσία στην προπόνηση, αγνοώντας τα άλλα σκυλιά και μένοντας συγκεντρωμένα στον χειριστή τους, παρά τη δύσκολη φύση της φυλής. Τα ακίτα δεν φημίζονται ως τα ενεργητικότερα σκυλιά, γι αυτό πολλές φορές μετά από την προπόνηση, χύνονται κατάκοπα στο σαλόνι και σηκώνονται μόνο για να πιουν νερό. Η σχέση μας πλέον έχει περάσει σε άλλη διάσταση, αφιερώνουμε  μεταξύ μας ποιοτικό χρόνο, αφού μέσα από τη διασκέδαση μαθαίνουμε και οι δυο να συνεργαζόμαστε, με κοινούς στόχους. Φροντίζω πάντα να κάνουν  πράγματα των δυνατοτήτων τους  και δεν υπερβαίνω ποτέ τα όριά τους. Δεν ξεχνώ ότι βαριούνται πολύ εύκολα και γρήγορα. Σέβομαι τις ιδιαιτερότητές τους, δεν έχω τις υψηλότερες προσδοκίες κι έτσι έχω κερδίσει και την εμπιστοσύνη τους. Με το δικαίωμα της προσδοκίας κι έχοντας στο μυαλό τους ότι αν όλα πάνε καλά, θα κερδίσουν αγαπημένους μεζέδες, χάδια και παιχνίδια, μπορούν να μας εντυπωσιάσουν και να κάνουν πολλά πράγματα  στα πλαίσια του παιχνιδιού μας.

Δεν είναι ρόδινα, δοκιμάζουμε και έχει και απογοητεύσεις. Πολλές φορές σε αγώνες, που κατά τη διάρκεια της διαδρομής με τα παδιά, την Κατερίνα ή το Γιώργο, αποφασίζουν   ότι δεν έχουν όρεξη να συνεχίσουν, οι συναθλητές μας, όλως καλοπροαίρετα μας φωνάζουν: «Πάρε στο παιδί ένα κόλει, τι περιμένεις από το ακίτα!», όμως αυτό τις περισσότερες φορές το παίρνουμε σαν πρόκληση για να βάλουμε υψηλότερους στόχους. Ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα πάρουμε πρωτιές, αλλά αυτός δεν είναι ο στόχος μας. Ο στόχος μας είναι να περνάμε καλά, σκυλιά παιδιά κι εγώ κι αυτό το κάνουμε με επιτυχία!

Αντζελίνα Κουτσούγερα

 

{gallery}articles/akita_agility{/gallery}

Φωτογραφίες: Νατάσα Κωστάκη , Agility Addicts, Αντζελίνα Κουτσούγερα
Οι προπονήσεις γίνονται στον Αθηναϊκό Ομιλο Agility