Αν και η οικογένεια των Κέλλερ καταγόταν από την Γερμανία, η Ελεν Κέλερ γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1880 στην Αλαμπάμα, των Ηνωμένων Πολιτειών.

Χτυπημένη από μια ασθένεια, πιθανότατα οστρακιά ή μηνιγγίτιδα, στην τρυφερή ηλικία των 19 μηνών, χάνει την ακοή και την όρασή της. Όσα της στέρησε η μοίρα όμως, της τα έδωσε πίσω η δύναμη και η θέλησή της για μάθηση, καθώς η Ελέν κατάφερε σε ηλικία 7 ετών να μιλάει τη νοηματική γλώσσα, κάτι που την κατέστησε παιδί-θαύμα. Προσπαθώντας να την βοηθήσουν οι γονείς της την πηγαίνουν το 1888 στην Βοστώνη, σ ένα ειδικό σχολείο, όπου γνωρίζει την δασκάλα της , μέντορα της και καθοδηγήτρια της, Αν Σαλιβαν. Μαθαίνει τρεις γλώσσες και καταφέρνει να αποφοιτήσει το 1914 από την σχολή Καλών Τεχνών, ως το πρώτο κωφάλαλο άτομο στην παγκόσμια ιστορία.

Η ιδιότητά της ως συγγραφέας, λέκτορας και πολιτική ακτιβίστρια, την ταξίδεψε για πολλά χρόνια σε όλο τον κόσμο, φέρνοντάς την στην Ιαπωνία το 1937.Ενα ταξίδι που είχε υποσχεθεί στην μέντορα της, Αν Σάλιβαν, λίγο πριν εκείνη πεθάνει. Συγκεκριμένα, επιβιβάστηκε στο πλοίο Asaka Maru, στις 1 Απριλίου ,του ίδιου έτους. Ένιωσε, ότι κάνοντας αυτό το ταξίδι, απαντούσε στο κάλεσμα της μοίρας. Η Κέλλερ ήταν πάντα θαυμάστρια των μεγαλόπρεπων σκυλιών. Έχοντας ακούσει, για τον θρυλικό Hachiko ,το πιστό σκυλί Ακίτα που έγινε διάσημο για την τρομερή αφοσίωσή του προς τον αφέντη του, τον οποίο περίμενε για πολλά χρόνια μετά τον θανατό του, στον σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya που τον είχε αφήσει ,θέλησε να επισκεφτεί την ομώνυμη περιοχή της Ιαπωνίας και να δει από κοντά τα σκυλιά αυτά.

 Οι Ιάπωνες τιμούσαν ιδιαίτερα αυτήν την αρχαία φυλή ,που στο παρελθόν, είχαν δικαίωμα ιδιοκτησίας μόνο οι αυτοκράτορες, και θεωρούσαν ιδιαίτερη τιμή να δωρίσουν ένα Aκίτα σε μια οικογένεια. Το Ακίτα θεωρούταν ότι έφερνε ευημερία και καλή τύχη στην οικογένεια με την οποία ζούσε, επομένως, όταν οι τοπικές αρχές πληροφορήθηκαν για το ενδιαφέρον της Κέλλερ για την φυλή, από φάσισαν να της δωρίσουν ένα, για να την τιμήσουν για την προσφορά της στους τυφλούς Ιάπωνες, στους οποίους δίδασκε την μέθοδο Μπράϊγ. Χαρακτηριστική ένδειξη της τιμής και εκτίμησης που έτρεφαν προς το πρόσωπό της, ήταν ότι την αποκαλούσαν με πολλά ονόματα όπως «Αγία Κέλλερ», «Θαυματουργή Αγία», «Θαυματουργά χέρια», «Μεγάλη καρδιά αγάπης», «Άγιο Φώς» κ.α.

Ο Κ. Ichiro Ogasawara, επιθεωρητής της τοπικής αστυνομίας και δάσκαλος της τέχνης Kendo,μαθαίνοντας γι αυτήν την επιθυμία της Κέλλερ , κανονίζει να βρεθεί ένα κουτάβι γι αυτήν, το οποίο όμως δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις κι έτσι αποφάσισε να της δώσει ένα κουτάβι από τα δικά του ,τον Kamikaze-Go, μόλις 75 ημερών. Για να τονισθεί ο σεβασμός στο πρόσωπό της, είχε ορισθεί μια τελετή στις 14 Ιουνίου του 1937.Δυστυχώς όμως, πόλεμος ξέσπασε στις αρχές Ιουλίου, μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ιαπωνίας, ο οποίος κλιμακώθηκε προς το τέλος του ίδιου μήνα, αναγκάζοντας έτσι την Κέλλερ να διακόψει την περιοδεία της και να κανονίσει να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη.

Οργανώθηκε λοιπόν μια λιτή παράδοση στο κατάστρωμα του πλοίου Chichibu Maru (ονομασμένο έτσι προς τιμήν του αδερφού του αυτοκράτορα) που αναχωρούσε στις 12 Αύγουστου 1937.Η στιγμή ήταν καταλυτική για την Κέλλερ, αφού έγραψε γι αυτό: «Ο αγαπημένος του αφέντης, τον άφησε στο πλευρό μου κι ένιωσα την καρδιά του σφιγμένη καθώς κατέβαινε από το πλοίο, στην στεριά. Το κουτάβι λυπημένο, μύρισε γύρω το κατάστρωμα ψάχνοντας τα γνώριμα πατήματα ποδιών. Και καθώς το πλοίο αναδυόταν σ έναν κόσμο που δεν γνώριζε, μετέφερε όλη την αφοσίωσή του σε μένα και μια τέτοια φιλοφρόνηση από έναν σκύλο Ακίτα με ανάγκασε να σκύψω το κεφάλι με ταπεινότητα.»

Το ταξίδι, διήρκεσε 16 μέρες, οι οποίες ήταν αρκετές για να δημιουργηθεί ,ένας εξαιρετικά έντονος δεσμός, ανάμεσα στους δυο τους. Έτσι η πανέμορφη αυτή ράτσα, έφτασε για πρώτη φορά στην Αμερική.

Η παρέα του Kami- όπως τον αποκαλούσε η Κέλλερ, ήταν λυτρωτική για την ίδια. Εκείνος της έδειχνε ιδιαίτερη αφοσίωση κι εκείνη τον λάτρευε… Όπως τόνιζε η ίδια: «Αν ούρλιαζα από μοναξιά για την αγαπημένη μου δασκάλα, ερχόταν κι έβαζε την μεγάλη του πατούσα πάνω στο γόνατό μου, έσπρωχνε με την υγρή του μύτη το μάγουλό μου κι έγλυφε τα δάκρυά μου…»
Η Αν Σάλιβαν ,η μέντορας της Κέλλερ, είχε φύγει από την ζωή τον προηγούμενο Οκτώβρη και δυστυχώς σύντομα θα χτυπούσε πάλι το κακό .Ο μικρός Kami,σταμάτησε να τρώει και μετά από επίσκεψη στον γιατρό διαγνώστηκε Μόρβα. Στην αρχή πίστεψαν ότι επρόκειτο για μια ελαφριά περίπτωση, αλλά σύντομα η πάθηση πήρε τέτοια τροπή που το κουτάβι έφυγε σε ηλικία επτά μηνών. Ήταν βαρύ το χτύπημα, η ίδια έγραψε πως έφυγε άλλη μια χαρά από την ζωή της… Συντετριμμένη από την απώλεια, καθώς χαρακτήριζε τον Kami « Γούνινο Άγγελο», έγραψε στον φίλο της Ichiro Ogasawara ,ζητώντας ένα άλλο κουτάβι, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα.

Πράγματι το καλοκαίρι του 1939,παρέλαβε τον αδερφό του Kami, Kenzan-Go, τον οποίο συνήθιζε να αποκαλεί Go-go.Έμελλε να ακολουθήσει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, για αύτη την τόσο ιδιαίτερη γυναίκα, που κράτησε περίπου 12 χρόνια. Ο Go Go ήταν στη ζωή της ένας θαυμάσιος προστάτης και πιστός σύντροφος, που της αναπλήρωσε το κενό που άφησε ο Kami.
Η Κέλλερ εκτός από το συγγραφικό της έργο και το πολίτικό της ακτιβισμό, έμελλε να μείνει στην ιστορία σαν τη γυναίκα που έφερε τα Ακίτα στον δυτικό κόσμο, και τα έκανε ευρέως γνωστά και αγαπητά.

Έφυγε από την ζωή, στις 1 Ιουνίου του 1968,σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας το έργο της μια τεράστια παρακαταθήκη, στο ανθρώπινο γένος και την ατσάλινη θέληση της, κίνητρο και παράδειγμα για χιλιάδες ανθρώπους με ειδικές ικανότητες.

Ζάνα Τσαφούλια

 

Οι επιστολές που έγραψε η Ελεν Κέλλερ

α) Το 1937

β) Το 1940

 

Πηγές:  facebook , www.natural-akita.com , www.akitaclub.org , www.theincredibledog.com