Το σωστό όνομα της ασθένειας για τους σκύλους είναι Uveo-Dermatological Syndrome ή UDS, λόγω της έντονης ομοιότητας του με ένα αυτοάνοσο νόσημα στους ανθρώπους, συνηθίζεται να αποκαλείται VKH. (Τα αρχικά των επιστημόνων Vogt, Koyanagi, Harada , που ανακάλυψαν την ασθένεια στους ανθρώπους.

Η λίστα των φυλών που επηρεάζονται από την νόσο περιλαμβάνει τα Samoyed, Irish Setter, Golden Retriever, Chow Chow, Shetland Sheepdog, Husky, Old English Sheepdog, τα St. Bernard και φυσικά τα Akita. Τα περιστατικά της ασθένειας σε Akita βαίνουν αυξανόμενα στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν ακριβή νούμερα.

 Στατιστικά παρατηρείται ότι πολλά σκυλιά νοσούν κοντά στην ηλικία των 18-20 μηνών. Πιθανό αίτιο εμφάνισης της νόσου ενδέχεται να είναι το υπερβολικό στρες.

Η συγκεκριμένη είναι από τις χειρότερες ασθένειες που μπορεί να προσβάλλει ένα Akita. Επηρεάζει τα μάτια και στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγεί σε τύφλωση. Συνήθως ξεκινά με μορφή έντονης επιπεφυκίτιδας, τα μάτια πονούν αφόρητα, αυξάνεται η πίεση του ματιού, αποκολλάται ο αμφιβληστροειδής με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις την μόνιμη τύφλωση. Εντούτοις, όπως και στους ανθρώπους έτσι και στους σκύλους η ένταση της ασθένειας ποικίλλει από σκύλο σε σκύλο. Για λόγους που ακόμη δεν μας είναι γνωστοί, ο αμφιβληστροειδής χιτώνας στους σκύλους έχει μεγαλύτερη αντοχή σε σύγκριση με τους ανθρώπους, αν αντιμετωπιστεί έγκαιρα το σύμπτωμα τότε υπάρχει περίπτωση να επανέλθει η όραση του σκύλου σε ένα βαθμό. Επειδή όμως το σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε φορά θα προκαλείται μη αναστρέψιμη μόνιμη βλάβη και το ποσοστό όρασης του σκύλου θα συνεχίζει να μειώνεται.
Εκτός των ματιών , επηρεάζεται το δέρμα, το τρίχωμα γύρω από τα μάτια, η μουσούδα και ο πρωκτός.

Όπως και στους ανθρώπους, τα αίτια που προκαλούν την νόσο δεν μας είναι γνωστά, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προκαλείται από μετάλλαξη γονιδίου, το οποίο πρέπει να διαθέτουν ΚΑΙ οι δύο γονείς. Ζώα που έχουν μόνο το ένα γονίδιο δεν ασθενούν ποτέ, αλλά παραμένουν φορείς, που ενδέχεται να μεταδώσουν το γονίδιο στους απογόνους τους. Δεδομένου ότι ΔΕΝ υπάρχει τρόπος εντοπισμού του γονιδίου με εξετάσεις DNA, συστήνεται να βγαίνουν οι φορείς (οι γραμμές που εμφανίστηκε η ασθένεια) από την αναπαραγωγή ώστε να περιοριστεί η νόσος και σταδιακά να εξαφανιστεί.

Η αγωγή είναι συνήθως δύσκολη, χρονοβόρα και δαπανηρή. Έγκαιρη διάγνωση είναι απολύτως απαραίτητη ώστε να επέμβει άμεσα ο γιατρός, συνήθως χορηγώντας κορτικοστεροειδή η/και ανοσοκατασταλτικά. Συνήθως συνιστάται μακροχρόνια θεραπεία για προληπτικούς λόγους κυρίως για να προληφθούν τα συμπτώματα μέσω της φαρμακευτικής αγωγής μιας και δεν υπάρχει θεραπεία για την νόσο.

Τα φάρμακα έχουν συχνά έντονες παρενέργειες που επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής και την υγεία του σκύλου, σε πολλές περιπτώσεις τα ζώα καταλήγουν στην ευθανασία κυρίως εξαιτίας των παρενεργειών της φαρμακευτικής αγωγής και όχι λόγω των συμπτωμάτων της νόσου.

Οι παρενέργειες μπορεί να επηρεάσουν ακόμη και την προσωπικότητα του ζώου, τα φάρμακα απενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να υπάρχει μόνιμος φόβος να προσβληθεί το ζώο από κάποια άλλη νόσο. Φυσικά τα ζώα που νοσούν δεν μπορούν να εμβολιαστούν. Επιπλέον, εμφανίζουν χαμηλή ανοχή σε χημικά παρασκευάσματα με αποτέλεσμα να απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή τροφής με συντηρητικά ή άλλα χημικά συμπληρώματα.

Η εξέλιξη της νόσου με φωτογραφίες: http://akitasanstabou.free.fr/pages-fr/33vkh-evolution%20photo.html

Μετάφραση: Χρήστος Ιωάννου

Πηγές:
http://www.jawt.co.uk/articles/vogt-koyanagi-harada-syndrome
http://www.akita-friends.com/special/vkh2.htm
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1399-0039.2005.00508.x

Ενδογαμία και αυτοάνοσα νοσήματα

Φωτογραφία: http://akitasanstabou.free.fr/pages-fr/33vkh-evolution%20photo.html